Soms zit het mee, vaak zit het tegen......

Naja, de titel zegt het al.....
Ik hoop dat het gezegde " 7 magere jaren, 7 vette jaren " waar is, want dat zou betekenen dat het eind van 2011 eindelijk eens de goede kant op gaat ;-)
Bijna 6 jaar terug verloor ik mijn lieve moeder (55 jr) binnen 4 mnd aan uitgezaaide borstkanker.
2 jaar later raakte ik verwikkelt in een zeer zware echtscheiding.
Mijn ex heeft helaas een zeer zware borderline waar hij geen hulp voor wil.
Dit maakt het voor mij, maar vooral de kids erg zwaar.
Doodsbedreigingen, zelfmoordneigingen en de kids daarin mee willen nemen, liegen over alles, echt als ik alles zou vertellen, zou je het niet geloven.
Hoewel hij al een poos erg rustig is, zijn de momenten dat hij de kids ziet, erg afhankelijk van zijn grillige buien.
Doordat we ons koophuis met 75.000 euro verlies verkochten, raakte ik in de schuldsanering.
En geloof me dat is geen vetpot met drie kinderen.
Maargoed, hiervan is het einde in zicht :-) nog 11 maanden.

Mijn slijmbeursontsteking is na 4 injecties nog steeds niet helemaal onder controle, en ook mijn naaimachine is nog steeds niet goed.
Hierover ben ik zo langzamerhand zo pissig, dat ik geen zin meer heb om er achteraan te gaan.
Ik heb de laatse maanden een paar shirtjes en wat Kiezelige dingen gemaakt, maar geen zin en tijd om het op foto te zetten en hier te plaatsen.
Mijn hoofd loopt regelmatig over met ideeën, maar er komt gewoon niks meer uit mijn handen.

En natuurlijk dient zich nog steeds ellende aan......
2 jaar terug werd mijn vader erg ziek, er werd gedacht dat hij slokdarmkanker in vergevorderd stadium had.
Hij was ernorm vermagerd en werd in het ziekenhuis opgenomen.
Onderzoeken volgden en uiteindelijk bleek dat hij een bacterie in zijn bloed had.
Na de juiste antibiotica knapte mijn vader gelukkig razendsnel op.
Wel hadden ze tijdens een petscan gezien, dat hij wat plekjes op zn rechterlong had.
Na een aantal prednisonkuren bleek dat deze plekjes "niks" doen, ze worden niet kleiner, maar ook niet groter.
Wel bleef mijn vader onder controle van een longarts.
Afgelopen december was in principe de laatste, als die plekjes zich nog steeds gedeisd hielden, zou hij niet meer terug hoeven komen.
Die plekjes houden zich nog steeds gedeisd, maar een ct-scan liet een nieuw plekje op zijn linkerlong zien.
En na een petscan bleek dat dat plekje wel "aktief" is.
Meerdere onderzoeken volgden, die allemaal mislukten.
De artsen denken voor meer dan 80 procent dat dat plekje longkanker is!
Tijdens de gehele kerstvakantie waren de kids en ik ziek, griep, 40 graden koorts was niks, en hoesten, echt verschrikkelijk.
Op eerste kerstdag overleed het beste vriendje van mijn zusje, haar paard, die ze al 20 jaar had.
Ook zo erg, het arme beest kreeg koliek, 2 dierenartsen wilden NIET komen, en de 3e die wel wilde komen, woonde zo ver weg dat hij er ruim een uur later pas was.
Toen was het voor het arme beessie al te laat, hij heeft ruim een uur zo enorm veel pijn geleden, probeer je maar eens voor te stellen als 700 kilo op de grond gaat liggen, met de benen recht omhoog, en doodsangst in de ogen, iedereen die een beetje verstand heeft van paarden weet dat dat afschuwelijk is :-(
Nadat ik koortsvrij was bleef ik maar hoesten en zo moe, dus ik dacht "ik heb de Mexicaanse".
Uiteindelijk toch maar naar de dokter gegaan, bleek ik zware bronchitus te hebben, dokter boos omdat ik zolang gewacht had.
Ik kreeg een kuurtje, en het is twee weken vrij goed gegaan, maar je voelt hem al, ik hoest steeds meer, heb het weer benauwd enzo.......
Ondertussen overleed mijn buurman, met wie ik een haat/liefde verhouding had, binnen twee weken aan longkanker.........

Terugkomend op mijn vader, al weken lopen we (mn zusje vader en ik) zeker 3 keer per week in het ziekenhuis.
Gister, na een lange middag in het Antoni van Leeuwenhoek kregen we te horen dat mijn vader aankomende maandag geopereerd wordt.
Tijdens die operatie wordt dat plekje eruitgehaald, en meteen onderzocht, een uur later weet men dan of het idd kanker is.
Als het kanker is wordt zijn halve long verwijder plus een aantal lymfeklieren.
Als de lymfeklieren NIET besmet zijn, denkt men erover om de ander long ook te opereren.
Als de lymfeklieren wel besmet zijn, dan volgt bestraling/chemo.
Met alleen al de operatie aan de linkerlong heeft mn vader een revalidatie van tot ongeveer juli dit jaar.
Met eventuele bestraling en/of chemo, is hij zeker een jaar of langer zoet.

Ik hoef met mijn berichtje echt geen medelijden, met mn humor en zelfspot sla ik me bijna overal doorheen ;-)
Ik wilde jullie alleen even laten weten waarom ik nog steeds niet zo actief ben met bloggen, enne ohja, sorry voor de vele cijfers, hihi

Liefs, Bren